Archive for the EHKL Category

Nafar libertarioak grebalarien atxiloketen aurrean – Nafar libertarioak ante las detenciones de huelguistas

Posted in Anarkismoa, EHKL, Errepresioa, Euskal Herria with tags , , , , , , , , , , , on 2012/04/20 by aselluzarraga

Nafar libertarioak grebalarien atxiloketen aurrean

 Nafar Libertariook osteguneko grebalarien atxiloketak salatu nahi ditugu eta bereziki Iruñeako mugimendu libertarioko kideenak. Atxiloketa horiek erantsi behar zaizkie M29an bertan egindakoei eta LABeko militanteenei, CEN patronalaren egoitzaren aurka pintura botatzeagatik. Eta hori dena Iruñean bertan.

Mobilizazioetan parte hartzera deitzen dugu protestaren aurkako errepresioaren kontra aldarri bateratua egiteko. Bai poliziaren errepresioaren areagotze kualitatiboak, bai lege salbuespena arau iragartzeak, bai zirku mediatikoak eta amorruaren bidezko adierazpena erabiliz hark sortutako gizarte alarmak, latzagoa bihurtzen ari den gerra sozialari erantzuten diote, krisi kapitalista honetan. Izuaren bidez geldiarazi nahi gaituzte, baina polizia razzia higuingarri horrekin ez dute lortuko.

ELKARTASUNA ATXILOTUEKIN! BORROKA KALEAN DAGO! EZ GAITUZUE GELDITUKO! BIOLENTZIA ZUENA, NAZKAGARRIAK!

Nafar LibertarioakEHKL

 Nafar libertarioak ante las detenciones de huelguistas

Desde Nafar Libertarioak queremos denunciar las detenciones de huelguistas en la jornada del jueves y en concreto las de miembrxs del movimiento libertario de Iruñea. Estas detenciones ya se suman a las del propio 29M y a las de militantes de LAB por arrojar pintura a la sede de la patronal CEN. Y esto sólo en Iruñea.

Llamamos a participar en las movilizaciones para lanzar un grito unitario contra la represión de la protesta. Tanto el aumento cualitativo de la represión policial, como los anuncios de la excepcionalidad legal como norma, como el circo mediático y la creación desde él de alarma social a partir de la legítima expresión de la rabia, responden a un recrudecimiento de la guerra social en esta crisis capitalista. Pretenden paralizarnos mediante el miedo, esta vez con esta razzia policial tan rastrera, pero no lo van a conseguir.

¡SOLIDARIDAD CON LXS DETENIDXS! ¡LA LUCHA ESTÁ EN LA CALLE! EZ GAITUZUE GELDITUKO! BIOLENTZIA ZUENA, NAZKAGARRIAK!

Nafar LibertarioakEHKL

Un año tejiendo una red de sueños libertarios

Posted in Anarkismoa, EHKL, Euskal Herria with tags , , on 2012/01/21 by aselluzarraga

(Euskeraz)

Dentro de poco, el 19 de febrero, hará un año desde que sembramos la semilla de algo que muchxs deseábamos pero pocxs esperábamos. Sucedió en Zarautz, en el Gaztetxe Putzuzulo. Algo se intuía en el ambiente, ganas de dar un paso adelante, de unir fuerzas, de conocerse. Seguramente, cada unx de quienes allí aparecimos hicimos nuestro propio camino previo. Por mi parte, recuerdo las jornadas que, sobre anarquismo y liberación nacional, se organizaron el otoño previo en el Gaztetxe de Gernika. Me sorprendio gratamente la variedad de gente que vino hasta Gernika desde diversos lugares de Euskal Herriak. Especial alegría me produjo la presencia de nuevos compas que hicieron el esfuerzo de unirse a nosotrxs desde Nafarroa. Seguramente, fue la primera ocasión para que algunxs de nosotrxs supieramos unxs de otrxs. Asimismo, recuerdo la charla sobre el mismo tema organizada en Zarautz, en el Gaztetxe Putzuzulo, por la CNT local, al hilo de su centenario, si no me equivoco. Aquella fue la primera ocasión para conocer a esa gente auténtica, en el transcurso de un anochecer vivo y enriquecedor. Por eso, cuando un amigo allí conocido nos difundió la convocatoria para una asamblea de libertarixs de Euskal Herriak, no dude en difundir el llamado y presentarme en ella Acudí con un buen amigo de Busturialdea y aunque ignorábamos qué saldría de allí, llevábamos una sensación especial, una especie de emoción. Creo, sin embargo, que lo que vivimos aquel día superó nuestras más optimistas expectativas. Al menos las mías.

Aquel 19 de febrero de 2011 comenzó a nacer lo que pronto sería (Euskal Herrietako Koordinakunde Libertarioa o Euskal HerrietaKo Libertarioak). Fue una larga asamblea, sobre la mesa se pusieron múltiples ideas, preocupaciones, dudas y esperanzas. Sobre el suelo, habría que decir, ya que departimos formando algo así como un gran círculo en el espacio principal del Gaztetxe, sentadxs unxs, de pie otrxs. La mayoría nos resultábamos desconocidxs, pero también encontré rostros conocidos, algunos recientemente, algún otro de tiempo atrás pero que por nada esperaba encontrar allí. La asamblea logró romper las habituales fronteras administrativas estatales, por suerte. De norte a sur, apareció gente de la casi todas las zonas de Euskal Herriak. También gente de otros lugares que viven en Euskal Herriak. Así, la primera tarea era tener noticias mutuas, comenzar a construir los primeros puentes de confianza. No teníamos claro el objetivo de juntarnos, seguramente cada cual tenía sus esperanzas, opiniones, prejuicios, miedos, intenciones… De cualquier modo, de aquella primera reunión salieron esbozos de algunas intenciones comunes: había ganas de conocerse, de compartir lo que cada cual hacía, de unificar, coordinar o, al menos, tener mutuo conocimiento de las iniciativas que se veían dispersas, de dar un lugar digno en Euskal Herriak a las ideas libertarias, de tener una mayor presencia en la sociedad… De allí salió una convocatoria para una próxima asamblea. No era poco. Lo iniciado era algo intangible, borroso, pero no escaseaba el deseo de seguir adelante, comenzar a andar un camino juntxs. Ése era nuestro patrimonio más preciado.

Como he dicho, pronto pasará el primer año desde que hiciéramos aquella primera asamblea. No son pocos los pasos dados, para bien y para mal. En este tiempo hemos tenido ocasión de apretar nuestros lazos, fortalecer nuestra confianza, trabajar nuestra amistad. La intención nunca ha sido que nadie renuncia a nada de lo que hace, sino dar mayor difusión a lo que cada cual realiza y, en aquello que sea posible, unificar fuerzas e impulsar iniciativas conjuntas. Recuerdo bien la I. acampada y jornadas libertarias de Euskal Herriak que en un principió parecían utópicas, en la recta final del verano, entre Otxandio y Olaeta. Para mí fue especialmente emocionante, durante las labores para preparar los terrenos en los que se realizó la acampada, trabajar entre anarquistas y en euskera. Hermoso ver allí a diario, durante los cuatro días que duraron las jornadas, más de cien personas en torno a un interesante programa. También se manifestaron algunas de nuestras debilidades, pero visto con qué rapidez y con qué escasos recursos preparamos todo aquello, todo un éxito. Recuerdo la campaña por la abstención activa, la mani que hicimos en Bilbo como colofón… Recuerdo también las dificultades que nos han aparecido en el camino, las iniciativas que avanzan lentas, las ideas en las que hemos andado ni pa’alante ni pa’trás… Nuestra debilidad principal: la tendencia a delegar las tareas en otrxs, las dificultades para asumir responsabilidades en la organización. No es extraño. Estábamos dispersxs y dar a esa dispersión cierta unidad no es un paseo que se recorra en un día. Ahí está, entre nuestras vergüenzas, el fallido intento para coordinar y visibilizar la solidaridad con los 3 en Niza, por ejemplo.

Pero los fallos tienen un lado positivo: la oportunidad de corregir y mejorar. Bien sabemos que no todxs lxs libertarixs que hay en Euskal Herriak han participado de este intento. Eso debiera ser también motivo de alegría, puesto que existen ahí afuera aún muchas individualidades y colectivos, trabajando, cada cual desde su lógica y en pos de sus intereses, y eso es en sí mismo un potencial, de cara al futuro.

El año transcurrido también nos ha mostrado la actualidad de las ideas libertarias. Al margen de las comprensibles desconfianzas que ha hecho y aún hace surgir, es innegable que el movimiento 15-M debe mucho a las vías y prácticas libertarias. Ha sido un laboratorio en tiempo real, en gran medida, con sus claros y sus oscuros. En EHKL también hemos tenido espacio para él en nuestras reflexiones y debates, y algunxs de nosotrxs hemos tomado parte en él. Cada vez son más numerosos en todo el mundo los grupos humanos en conflicto con el sistema, y en ellos no faltan activistas y pensadorxs anarquistas.  menudo, y quizá es el modo más prudente, sin mostrarse demasiado, sin consignas o símbolos identificables, pueblo entre el pueblo. En Euskal Herriak el sentimiento de estar viviendo momentos históricos está también muy extendido, igual que el deseo de cambiar el sistema. En tales procesos, las posibilidades son tantas como los riesgos, y lxs libertarixs debemos trabajar para que no terminen siendo simples cambios de la mano que sujeta las cadenas. Nos corresponde denunciar al mismo nivel el Estado y el capitalismo, ya que, como bien sabemos, habrá quienes situarán el origen de todos los males en el segundo, mientras representan en el primero la tabla de salvación. Euskal Herriak necesitan proyecto(s) sin Estado, propuesta(s) para tejer la red de nuestros pueblos desde la base, sin intermediarixs, para poner la economía y la política en manos del pueblo, para dejar el delegacionismo y retornar a la responsabilidad. Por suerte, tampoco faltan éstos, sin duda, uno de los más interesantes, la iniciativa Auzolan. Tendremos que acertar a participar en ellos con inteligencia. Este año tenemos mucho que decir frente a la lectura que algunxs quieren dar a la conquista del reino de Nafarroa. Es ilusionante el trabajo que en Iparralde están haciendo sobre el posible Estado vasco. Es ilusionante la importancia que toda EHKL ha dado a la organización de iniciativas sobre el tema.

Después de hacer lo más difícil, tomar la decisión de coordinarnos, no faltan los retos. Las agresiones del Estado y del capital se endurecen día a día. Tal vez la revolución no sea, como algunxs reivindican, una fiesta de fuego, pero debemos poner también a la lucha una dosis de entusiasmo. Más que una posible victoria, debe darnos aliento la conciencia de estar luchando por un mundo justo y libre. Tendremos que reflexionar para darnos cuenta de lo que hemos hecho durante este año, más aún para pensar las vías para enfrentar los retos que en adelante se nos presentan. También tendremos que acertar en la forma de llegar a lxs libertarixs que aún no se han acercado, reconociendo toda la prioridad que las iniciativas locales tienen, haciendo llegar, quizá, la importancia y belleza de tejer una red con todas ellas. También tenemos qué celebrar. ¡Celebrémoslo como merece, para juntar fuerzas en el camino hacia adelante horiek denak saretzearen garrantzia eta edertasuna helaraziz, agian. Zer ospatu era badaukagu. Ospa dezagun merezi duen moduan, aurrera jarraitzeko indarrak biltzeko!

Urtebetez amets libertarioak saretzen

Posted in Anarkismoa, EHKL, Euskal Herria with tags , , on 2012/01/21 by aselluzarraga

Laster, otsailaren 19an, urtebete izango da askok nahi baina gutxik espero genuenaren hazia erein genuenetik. Zarautzen gertatu zen, Putzuzulo Gaztetxean. Zerbait sumatzen zen giroan, urrats bat aurrera egiteko, indarrak batzeko, elkar ezagutzeko gogoa. Segurutik, han bildu ginenon artean nork bere bidea egingo zuen lehenago han agertzeko. Nire aldetik, gogoan ditut aurreko udazkenean Gernikako Gaztetxean antolatu ziren jardunaldiak, anarkismoa eta nazio askapena gai hartuta. Harrituta geratu nintzen Gernikaraino Euskal Herrietako hainbat lekutatik etorritako jende aniztasun hura ikusita. Poz berezia eragin zidan Nafarroatik gurekin bat egiteko ahalegina egin zuten lagun berrien agerpenak. Segurutik, gutako batzuentzat elkarren berri izateko lehen aukera izan zen. Halaber, Zarautzen, Putzuzulo Gaztetxean bertan, handik aste batzuetara bertako CNTk, bere mendeurrenaren karietara, oker ez banago, gai berberaren gainean antolatu zuen solasaldia dut gogoan. Hura izan nuen hango jende jatorra ezagutzeko lehen aukera, iluntze bizi eta aberasgarria emanda. Horregatik, han ezagututako lagun batek Euskal Herrietako libertarioen arteko batzarra egiteko deia zabaldu zigunean, ez nuen zalantzarik egin deialdia zabaltzeko eta hara bertaratzeko. Busturialdeko lagun on batekin joan nintzen eta handik zerk irtengo zuen ez bagenekien ere, sentipen berezia generoan, zirrara moduko bat. Egun hartan bizitakoak, ordea, gure itxaropenik baikorrenak gainditu zituelakoan nago. Bai nireak, behintzat.

2011ko otsailaren 19 hartan laster EHKL (Euskal Herrietako Koordinakunde Libertarioa edo Euskal HerrietaKo Libertarioak) izango zena jaiotzen hasi zen. Batzar luzea izan zen, ideia, kezka, zalantza eta itxaropen asko jarri ziren mahai gainean. Zoruaren gainean esan beharko, Gaztetxeko areto nagusian zelanbaiteko borobil handia osatuta jardun baikegunen, jesarrita batzuk, zutunik besteak. Gehienok elkarren ezezagunak ginen, baina aurpegi ezagunak ere bazeuden, batzuk berriki ezagutuak, besteren bat aspaldikoa baina inondik inora han aurkitzea espero ez nuena. Batzarrak ohiko Estatu muga administratiboak urratu zituen, zorionez. Iparraldetik hegoaldera, Euskal Herrietako inguru gehienetako jendea agertu zen. Euskal Herrietan bizi diren beste zenbait tokitakoak ere bai. Beraz, lehen zeregina elkarren berri izatea zen, gure arteko hastapeneko konfiantza zubiak eraikitzen hasi. Ez geneukan argi zertarako batu ginen, seguruenik, nork bere itxaropenak, usteak, aurreiritziak, beldurrak, asmoak… izango zituen. Baina hala ere, behin-behineko elkartze hartatik asmo komun batzuk zirriborratu ziren: elkar ezagutzeko gogoa zegoen, bakoitzak egiten zuena partekatzeko, sakabanatuta ikusten ziren ekimenak batu, koordinatu edo, gutxienez, elkarren berri izateko, ideia libertarioei Euskal Herrietan leku duina emateko, gizartean parte hartze handiagoa izateko… Handik, hurrengo batzar baterako deialdia atera zen. Ez zen gutxi. Hasitakoa ukiezina zen, lanbrotsua, baina aurrera jarraitzeko, bidea elkarrekin egiten hasteko gogoa ez zen falta. Hori zen gure ondarerik preziatuena.

Esan dudanez, laster joango da lehen urtea hasierako batzar hura egin genuenetik. Eman ditugun urratsak ez dira gutxi, onerako zein txarrerako. Denbora honetan aukera izan dugu gure arteko loturak estutzeko, konfiantza sendotzeko, adiskidetasuna lantzeko. Asmoa ez da inoiz izan inork egiten duen ezeri amore ematea, nork egiten duenari hedapen handiagoa eman eta, ahal den kontuetan, indarrak batu eta ekimen bateratuak bultzatzea baino. Gogoan dauzkat hasiera batean utopikoak ziruditen Euskal Herrietako I. kanpaldi eta jardunaldi libertarioak, udako azken txanpan, Otxandio eta Olaeta artean. Niretzat bereziki hunkigarria izan zen, kanpaldia burutu ziren lurrak atontzeko lanetan, anarkisten artean eta euskaraz jardutea. Ederra jardunaldiek iraun zuten lau egunetan, egunero, ehun lagunetik gora ikustea han, egitarau interesgarriaren inguruan. Gure gabezia batzuk ere agerian geratu ziren, baina hura dena zein azkar eta zein baliabide urrirekin prestatu genuen ikusita, arrakasta itzela. Gogoan dut abstentzio aktiboaren aldeko kanpaina, hura amaitzeko Bilbon egin genuen manifa…  Gogoan ditut bidean aurkitu ditugun zailtasunak ere, astiro doazen ekimenak, ez atzera ez aurrera ibili garen asmoak… Gure ahultasun nagusia: zereginak inorengan eskuordetzeko joera, antolakuntzan ardurak hartzeko zailtasunak. Ez da arraroa. Sakabanatuta geunden eta sakabanaketa horri gutxieneko batasuna ematea ez da egun batetik bestera lortzen den paseotxoa. Hor dago, gure lotsen artean, Nizako 3en aldeko elkartasuna koordinatu eta ikusarazteko ahalegin huts egina, esaterako.

Baina okerrek alde ona daukate: zuzentzeko eta hobetzeko parada. Badakigu, jakin, Euskal Herrietan dauden libertario guztiek ez dutela gure ahalegin honetan parte hartu. Horrek ere pozerako behar luke, oraindik norbanako eta talde asko daudelako hor kanpoan, lanean, zein bere logikatik eta interesen alde, eta hori ere potentziala delako, etorkizunari begira.

Joan den urteak ideia libertarioen gaurkotasuna ere erakutsi digu. Sortu eta sortzen dituen mesfidantza ulergarriak gorabehera, ezin uka M-15 mugimenduak asko zor diela bide eta praktika libertarioei. Egiazko denborako laborategia izan da, neurri handi batean, bere alde on eta txarrekin. EHKLn ere tokia egin diogu gure hausnarketa eta eztabaidetan, eta gutako batzuk bertan egon gara. Munduan sistemarekin gatazkan dauden giza taldeak gero eta ugariagoak dira, eta haietan ekintzaile eta pentsalari anarkistak ez dira falta. Batzuetan, eta agian modu zuhurrena izan daiteke, gehiegi agertu barik, lelo eta ikur identifikagarri barik, herritarrak herritarren artean. Euskal Herrietan bertan une historikoa bizitzeko sentipena oso zabalduta dago, sistema aldatzeko gogoa ere bai. Halako prozesuetan, aukerak beste dira arriskuak, eta libertariook kateei eusten dien esku aldaketa hutsak ez gertatzeko lan egin behar dugu. Estatua eta kapitalismoa maila berean salatzea dagokigu, batzuek, ondo dakigunez, oker guztien sorburua bigarrenean jarriko dutelako, lehenengoan salbazio taula irudikatzen duten bitartean. Euskal Herriek Estaturik gabeko proiektua(k) behar d(it)u(z)te, gure herriak oinarritik, bitartekari barik saretzeko proposamena(k), ekonomia eta politika herriaren eskuetan jartzeko, ordezkeriatik erantzukizunera itzultzeko. Zorionez, halakoak ere ez dira falta, interesgarrienetako bat, zalantza barik, Auzolan ekimena. Asmatu beharko dugu haietan adimenez parte hartzen. Aurten batzuek Nafarroako erresumaren konkistari eman nahi dioten irakurketaren aurrean zeresan handia daukagu. Poztekoa da Iparraldean balizko euskal Estatuaz egiten ari diren lana. Poztekoa EHKL osoak horren inguruan ekimenak antolatzeari eman dion garrantzia.

Zailena, elkarrekin koordinatzeko erabakia hartzea, egin ostean, erronkak ez dira falta. Estatuaren eta kapitalaren erasoak egunetik egunera indartzen doaz. Iraultza agian ez da, batzuek aldarrikatzen dutenez, su festa erraldoi bat, baina borrokari alaitasun dosia ere jarri behar diogu. Balizko garaipenak baino gehiago, bidezko mundu aske baten alde borrokatzen garela jakiteak hauspotu behar gaitu. Urte honetan egin dugunaz jabetzeko hausnarketa egin beharko dugu, are gehiago aurrerantzean dauzkagun erronkei aurre egiteko bideak pentsatzeko. Oraindik gure artera hurreratu ez diren libertarioengana iristen ere asmatu beharko dugu, tokiko ekimenei duten garrantzi osoa aitortuta, horiek denak saretzearen garrantzia eta edertasuna helaraziz, agian. Zer ospatu era badaukagu. Ospa dezagun merezi duen moduan, aurrera jarraitzeko indarrak biltzeko!

(Castellano)